Het inzetten van lichaamstaal maakt dus onderdeel uit van het overlevingsmechanisme van de hond: Hij laat zien hoe hij zich voelt (gemoedstoestand), wat hij aan het doen is en wat hij beoogt te gaan doen. Een hond wil niet vechten, niet vluchten of bevriezen om te overleven. Hij wil overleven. Net zoals wij mensen.
Toch hebben wij mensen het onszelf aangeleerd om deze onprettige gemoedstoestanden (vermijden/vluchten, bevriezen/blokkeren en vechten/strijden) in te zetten om te overleven. Vaak onbewust, onbedoeld, door onbekwaamheid, met goede bedoeling voor anderen, voor rust of voor vrede. Maar als we bewust concentreren op deze onprettige gemoedstoestanden en het waarom we ze inzetten, dan weet ons weten dat het inzetten van deze overlevingsmechanismen veel vaker kortetermijnwinsten zijn. En we op de lange termijn onze angst, onzekerheid, twijfels en onszelf wegcijferen zelf in stand houden.
We houden je een spiegel voor. Of je hulpvraag nu betrekking heeft op je verleden dat je met je meedraagt, het heden en/of situaties die je laten voelen geen grip te hebben, of zorgen om hoe je verder wil in de toekomst met je leven. Om te leven vanuit eigenwaarde, respect voor jezelf en jouw waarden zal je je moeten openstellen voor jezelf. Naar binnen kijken: je hoofd, denken en voelen onderzoeken. Snappen dat de patronen die je hebt ontwikkeld om te overleven juist de belemmering vormen om de juiste keuzes te maken. Niet voor de ander. Maar voor jezelf.
Honden spiegelen menselijk gedrag, lichaamstaal en energie. Honden voelen en doen, zijn niet-sociaal wenselijk en dragen zich zuiver vanuit het gevoel. Daarvan valt veel te leren voor ons als mensen. Vooral over onszelf.
Het werken met honden geeft inzichten in waar je als mens staat. Wat je tegenhoudt en blokkeert, wat je laat vluchten en/of vechten. Het geeft je inzichten in waar je groeipotentieel ligt en wat je nodig hebt om te kunnen groeien.
Je leert oerkracht voelen, je intuïtie ontwikkelen, zelfrespect hebben en staan voor wie JIJ bent en/of wilt zijn.